Kentin batısındaki geniş tepeler 6. yüzyılın başında kentin inşası için taş ocağı olarak kullanılmıştır. Taş kesimi ile oluşan düzgün cepheler daha sonra mezarlık alanına dönüştürülmüştür. Dara’nın en etkileyici yapı gruplarından biri, ana kayanın yontulması ile oluşturulan mezarlardır.

Kentin batısında uzanan geniş tepelerde doğal kaya kütlesi oyularak derin ve geniş vadiler biçiminde kaya mezarlık alanı oluşturulmuştur. Bu alanda 3 farklı mezar tipi bulunmaktadır. Bunlar, kaya mezarları (6. yüzyıl), lahit tipli mezarlar (6. – 8. yüzyıl) ve basit sanduka mezarlardır (8. – 14. yüzyıl).

Bu dönemde ölüler, Pagan ve Mitra kültünde kayadan doğduğuna inanılan Tanrı Mitra’ya (kayadan gelen Tanrı) ithafen yeniden doğuş inancı ile kayaya oyulan mekanlara gömülürdü. Dara’daki halk Hıristiyanlığa geçmesine rağmen Pagan geleneklerine ve bu oda mezarlara çoklu gömü yapma geleneğine bir süre daha devam etmiştir.

Paganizm, ister insan, ister hayvan, toprak, bitki ya da kaya olsun; yaşayan her ruhun kutsallığına ve doğaya duyulan saygıya dayanan çok eski bir inanç sistemidir. Romalılar için bu mezarlar, ruhların öteki dünyadaki mekanlarıdır. Ölen kişinin ruhu bu mekanda oturacak ve korunacaktır. Roma dönemi mezarları bu anlayış işe şekillenmiştir. Hıristiyanlığın yaygınlaşması ile basit sanduka mezarlara gömü başlamıştır (Tanıtım tabelasından alıntıdır).

✶ Medya

✶ İlgili Yerler