Kuzucubelen Kalesi, Fındıkpınar’ın kuzeyinde Arslanköy ve Tetraphyrgia üzerinden Lycaonia’ya ulaşan yol üzerinde 200 m batısındadır. Tarihi adı kaydedilmeyen yapı, yerel halk tarafından Taş Kale adıyla bilinmektedir. Edwards tarafından iki katlı ve dikdörtgen planlı bir gözetleme kulesi biçiminde tanımlanmıştır. Küçük ebatlı bu iki katlı konut kulesi, yükseltilmiş bir kaya levhanın kenarına yakın Fındıkpınarı yolunun karşısında yer almaktadır. Yapıyla ilgili ayrıntılı bir çalışma bulunmamaktadır (Edwards, 1987: 173; Hild ve Hellenkemper, 1990: 326)

Mersin’de Kale ve Gözetleme Kuleleri’nin Kültür Rotaları Kapsamında Değerlendirilmesi – Lale Yılmaz

Kuzucubelen Kalesi
Kuzucubelen Kalesi (Kasım 2018)
Harita
Genel bilgiler
DurumHarabe
TürGözetleme kulesi
KonumKuzucubelen, Mezitli, Türkiye
Koordinatlar36°50′31″K 34°25′58″D / 36.84194°K 34.43278°D / 36.84194; 34.43278
Yükseklik~6 m
Teknik ayrıntılar
Yapı sistemiKâgir
MalzemeTaş
Kat sayısı2
Zemin alanı~7,7 m × ~6,1 m

Kuzucubelen Kalesi, Türkiye'nin Mersin ilinin Mezitli ilçesinin Kuzucubelen köyünde, günümüzde harap bir hâlde bulunan eski bir gözetleme kulesidir. Bölge halkı tarafından Taş Kale olarak adlandırılır.[1]

Dış kısmından yaklaşık 7,7 m × 6,1 m ölçülerindeki yaklaşık 47 m2 alana sahip dikdörtgen planlı, yükseltilmiş bir kaya levhanın kenarına yakın konumlanan iki katlı kule, Arslanköy ile Fındıkpınarı'ndan kıyı şeridine uzanan kuzey-güney doğrultusundaki yolun güvenliğini sağlıyordu.[1][2] Kulenin duvar kalınlığı 0,9-1,8 m arasında değişirken ikinci kattaki duvarların kalınlığı, birinci katın neredeyse iki katıdır. Yüksekliği yaklaşık 6 m olan kule, batı cephesindeki çöken bir kısım dışında özgün yüksekliğini korumaktadır.[3] Kulede, okçular için mazgal ya da benzeri açıklıklar bulunur.[4] Alt katın bir sarnıç olarak kullanıldığı tahmin edilir.[5]

  1. ^ a b Yılmaz, Lale (2022). "Mersin'de kale ve gözetleme kulelerinin kültür rotaları kapsamında değerlendirilmesi". Ordu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi. 12 (2): 967-996. doi:10.48146/odusobiad.1108720. 
  2. ^ Vandekerckhove 2020, ss. 72, 98.
  3. ^ Vandekerckhove 2020, s. 98.
  4. ^ Vandekerckhove 2020, s. 99.
  5. ^ Hild, Friedrich; Hellenkemper, Hansgerd (1990). Kilikien und Isaurien (Almanca). Viyana: Österreichische Akademie der Wissenschaften, philosophisch-historische Klasse Denkschriften, 215 (Tabula Imperii Byzantini, 5). s. 327. ISBN 978-90-04-40008-5.