Ali Şuuri Efendi Kabri

Balıkesir’de doğmuştur. Asıl adı Ali, künyesi Sabahaddîn’dir. Şiirlerinde Şu’ûrî mahlasını kullandı ve Ali Şu’ûrî Efendi olarak tanındı. Büyük babası Mehmed Efendi Balıkesir’in Balya ilçesine bağlı Akbaşlar köyündendir. Bir rivayete göre Mehmed Efendi Hicaz’da Vâdî-i Fâtıma denilen yerden gelerek Akbaşlar köyüne yerleşmiş, orada evlenmiş ve köy camisinde imamlık yaparak geçimini temin etmiştir. Daha sonra Balıkesir’e gelen Mehmed Efendi’nin Ali adında bir oğlu olmuştur ki bu Şu’ûrî’nin babasıdır. Şu’ûrî’ye de Ali adı verilmiştir. Şu’ûrî Efendi manzum lugat kitabının mukaddimesinde silsilesini şu beyitle ifade eder: “Pes andan bu esîm-i cürm-i bî-had / Aliyy-i bin Aliyy-i bin Mehemmed” (Sarı 1999: 15). Ali Şu’ûrî, çok zeki ve kabiliyetli bir genç olduğundan memleketin zenginlerinin dikkatini çekmiş ve onların yardımlarıyla tahsile teşvik edilmiştir. Ali Şu’ûrî, ilk öğrenimini Susurluk’ta Mehmed Hoca’dan gördü. Sonra hocasının teşvikiyle İstanbul’a gitti ve orada Hamîdiye Medresesi’nde Denizlili Yahyâ Efendi ile Akşehirli Ömer Efendi’den dersler görerek icazet aldı. 1256/1840 yılında Sahn payesini elde ederek 1257-1268/1841-1852 yılları arasında Nişancı Paşa-yı Cedîd, Mûsıla-i Sahn-ı Canbâriyye ve Mâlul-zâde Medreseleri’nde müderrislik yaptı. Sonra Balıkesir’e döndü ve burada Alaybeyi Medresesi’nde de müderrislik yaparak birçok talebe yetiştirdi. Yetiştirdiği talebeler arasında Ilgınî İbrâhim Efendi, Edremit müftüsü Emîr Hâfız Efendi, Sındırgılı Kadı-zâde Hacı Mustafa Efendi, Balıkesirli Ülfetî Mustafa Efendi, Yağcılarlı Ali Efendi en meşhurlarıdır. Müftülük de yapmış olan ve halk arasında “Koca Müftü” lakabıyla anılan Ali Şu’ûrî Efendi ölümüne kadar iftâ ve tedris ile meşgul oldu, 1285/1868 senesinde Balıkesir’de vefat etti ve daha önce yaptırdığı kendi adını taşıyan kütüphanenin bahçesine defnedildi.

Kaynak: Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü