Kazı sonucunda yapının yaklaşık 430 m2 bir alana oturan doğu-batı istikametinde uzanan haç planlı, üç nefli olması muhtemel, üç bölümlü apsisi dışarı taşkın bir kilise olduğu anlaşılmıştır. Yapının duvarları kırmızı Horasan harcı, kesme taş, moloz taş ve tuğla ile örülmüştür. Duvarlarda kullanılan taş malzemenin içinde sütun tamburları ve sütun başlıkları gibi Roma ve Erken Bizans dönemine ait çeşitli mimari elemanlar bazen kırılarak bazen de yekpare şekilde örgü malzemesi olarak kullanılmıştır. Duvarların dış kısmı oldukça düzgün örülmüştür. Bu da dışarıda herhangi bir sıva olmadığını göstermektedir. İç mekanlarda ise kalın bir sıva olduğu tahmin edilmektedir. Sıvanın üzeri Buon Fresco (Gerçek Fresko) tekniği ile yapılan fresklerle süslenmiş ancak birkaç küçük parça dışında örnek kalmamıştır. Kilisenin batı duvarının iç tarafında intramural gömü uygulanmıştır. Batı duvarının iç kısmında yer alan mezar opus sectile zemin seviyesinin altındadır. İçerisinde bulunan üç iskeletin kilise görevlilerine ya da başka önemli kişilere ait odluğu tahmin edilmektedir.

Kilise tabanında geometrik opus sectile döşeme kullanılmıştır. Dolgu toprak arasında rastlanan ve yapının neresinde kullanılmış olduğu belli olmayan figürlü bir opus sectile panonun ise apsisin önünde kullanılmış olacağı düşünülmektedir. Kazılar sırasında benzerleri 6-7. yy’a tarihlenen camdan yapılmış bir çubuk kandilin dip parçası ele geçmiştir. Ayrıca, çok sayıda sütun başlığı, sütun parçası, sütun tamburu, ambon parçası ve mimari parça ele geçmiştir.

Kilise, ele geçen malzeme ve opus sectile döşemeler nedeniyle 6-7. yy’dan sonraya Erken Bizans-Orta Bizans başına tarihlenmektedir.

TAY – Karşıyaka Kilisesi