Sultan II. Mahmut Nişan Taşı 2, Yıldız

Şāh-ı İskender-tüvān şāhenşeh-i iḳlīm-i şān
Ḥazret-i Sulṭān Maḥmūd Ḫān ḫıdivv-i mülk-i dīn

Ḫusrev-i yektā-yı devrān dāver-i devr ü zamān
Şehriyār-ı Ḳahramān ṣāḥib-ḳırān-ı kām-bīn

Heybet-i şīrānesin bilse düşer kuhsāra Sām
Ṣavlet-i merdānesin görse erir şīr-i ġarīn

Ol yegāne fārisü’l-ḫayl-i hüner kim istese
Eşheb-i Mıṣrī’yi eyler çeşm-i mūr üzre mekīn

Bir kez irḫā-yı ʿinān eylerse esb-i ʿazmine
Menzil-i der-ḫaṭve-i evvel olur iḳlīm-i Çīn

Ol ḫıdivv-i nāmdārın ṣıyt-ı şān ü şöhreti
Kāse-i ṭāḳ-ı sipihri ḳıldı lebrīz-i tanīn

Devlet-i ʿOs̱māniyānın ibtidāsından beri
Ās̱ım olmam gelmedi mis̱li deyü ḳılsam yemīn

Ḳadrini bilsin bilenler bilmeyen olsun ḫabīr
Bir gelenlerdendir ol şāhenşeh-i eşrefterīn

Gelmedi gelmez cihāna ẕāt-ı vālāsı gibi
Maʿrifet-perver hünerver nāmver şāh-ı güzīn

Ẕāt-ı aʿlā-yı şerīfinden ’ibāret ol şehin
Dāniş ü fenn ü kemāl ü maʿrifet re’y-ı rezīn

Olamaz böyle ḫudāvend-i maʿārif-āşinā
Ḳılmış ʿārif onu her bir fenne Rabbü’l-ʿālemīn

Cāmi’ü’l-fenn ü hüner dense sezādır şānınā
Fāris ü münşī tüfeng-endāz ü ḥaṭṭāṭ-ı güzīn

Rıḳʿa vü nesh ü s̱ülüs̱ dīvānī taʿlīḳ ü celī
Ol şehe maḥṣūṣdur her gūne ḥaṭṭ-ı ʿanberīn

Yā tüfeng-endāzlıḳ fenninde üstād öyle kim
Urur üç biŋ gez maḥalde ḳonsa ger faṣṣ-ı nigīn

Menzil-i ednādan ʿadd eyler tüfeng-himmeti
Olsa ger farżā sebūya cāygāh Īrān-zemīn

Bir gün ol şeh bu maḥall-i dil-keşe teşrīf edip
Ḳıldı mezil bozmağa bā-luṭf-ı Ḥaḳ himmet hemīn

Bir sebū dikip biŋ üç yüz ḳırḳ üç adım menzile
Defʿa-i pencümde ḳırdı bā-tüfeng-i āteşīn

Seksen adım eyleyip sebḳat nişān-ı evveli
Menzili bozup ḳılınca naṣb-ı ās̱ār-ı nevīn

Bendegān-ı ḫāṣına fermān edip dedi o şāh
Siz daḫi menzil bozup vaż’ eyleyin seng-i metīn

Bir sebū vażʿ eyleyip biŋ yüz otuz üç gez yere
İbtidā atıp Tüfekci-başı ḳırdı ba’d-ez-īn

Bu nişān üzre Ḫazīne Ketḫüdāsı aġa da
Yirmi üç gez żamm edip ḳırdı sebūyı ber-zemīn

Sürüp on üç gez Beşīr Aġa sebūyu ileri
Ketḫüdā-yı Kenz Aġa’nın menzili bozdu hemīn

Bir oṭuz gez daḫı żamm edip Ḫazīnedār Aġa
Eyledi sebḳat Beşīr Aġa’yı ol ẕāt-ı bihīn

Ondokuz gez Baş-çuḳadār Aġa daḫı żammedip
Menzilin bozdu Ḫazīnedār Ağa’nın bihterīn

Yirmi gez cāy-ı baʾīd üzre vekīl-i Genc Aġa
Baş Aġa’dan aldı meydānı gelip gālibterīn

Żamm edip Berber-başı Aġa da onbir gez tamām
Biŋ iki yüz ḳırḳ dokuz oldu ki elliye karīn

Ol daḫı bozup vekīl-i Genc Ağa’nın menzilin
Ḳıldı ṣaḥn-ı ṣanʿata naṣb-ı nişān-ı dil-nişīn

Geçdi beş gez de Ḥüseyin Paşa’nıŋ ol menzilin
Oldu ḥaḳḳā lāyıḳ-ı taḥsīn ol merd-i güzīn

Her biri bozmuş iken menzil bu vādīde yine
Menzil-i şāh-ı cihāna ḳaldı bir yüz gez zemīn

Şāh-ı ʿālem ḳande ḳande sāʿir erbāb-ı hüner
Cümleden üstād-ı bālādır o şāh-ı kāmbīn

Bendegāhın fāʾikü’l-aḳrān-ı eslāf eyleyip
Sāyesinde nāmver ḳıldı hünerle her birin

Tūl-ı ʿömr ile muʿammer eyleyip ẕātın Ḫudā
Ola rūz-ı ḥaşra dek taḥt-ı ḫilāfetde mekīn

Dāne-i reʾyi muṣīb olup nişān-ı maṭlaba
Düşmana ġālib ola bā-nuṣret- i Rabb-ı muʾīn

Şāh-ı ʿālem kām-yāb olduḳça ber-vefk-ı murād
Şād-kām olsun görüp zevḳ u ṣafāsın muʾminīn

Vāsıfā cevher ḳalemle yaz sezā tārīḫini
Menzili bozdu şehinşāh-ı himem-şān āferīn
1226
el-ʿabd el-dāʿī Yesārīzāde Muṣṭafā ʿİzzet ġufire lehumā 

Kaynak: Osmanlı Kitabeleri Projesi