Banisi Nevşehirli İbrahim Paşadır. 1717’den sonra Mimarbaşı Kayserili Mehmet Ağa tarafından yapılmış olabileceği sanılan medresenin hava ve güneş almayan birer kişilik 13 odası ile çamaşırhane, abdesthane, gusulhane ve şadırvanı bulunuyordu. Medrese odaları dikdörtgen planlı bir avlu etrafında U meydana getirecek şekilde sıralanmışlar, dershane ise güneybatıdaki odaların ucuna yerleştirilmişti.

1918’de medresenin iki odasına asker eşyası depo edilmiş; diğerlerine yangında evlerini kaybetmiş üç kişi sığınmış olarak görülmektedir.

Medrese zamanla binalarla çevrilmiş ve sokaktan görünmez hale gelmiştir. Bir ara matbaa olarak kullanılan, bugün ise boş bulunan (1998) medrese, Prof. Ahunbay’ın tespitlerine göre 90’lı yılların başlarında güney-doğu revakları arasına bir duvar örülmek suretiyle ikiye bölündüğünden Cemal Nadir Sokağı’nda 22 ve 24 numaralı kapılardan girilen iki ayrı bina haline gelmiştir. Medresenin esas girişi 24 numaralı kapıdandır. Avlu sokak seviyesinden 2,5 m kadar aşağıdadır. Sokak tarafında bulunması muhtemel odalarla çamaşırhane ve gusulhaneden bugün eser kalmamıştır. 22 numaranın bodrumundaki yıkık bir duvardan medresenin güney-doğusundaki revak ve odalara ulaşılmaktadır.

Kaynak: Mübahat Kütükoğlu, 20. Asra Erişen İstanbul Medreseleri, Ankara 2000