Sultan II. Mahmut Nişan Taşı, Anadoluhisarı

Cenāb-ı ḳuṭb-ı devrān ḥażret-i Sulṭān Maḥmūd Ḫān
Ki nūr-ı çehre-i pākī eder pertev gedā māhı

Gelip nüzhetgeh-i Gökṣu’ya gül-geşt ederek bi’l-ʿizz
Şu şevḳ-efzā çemenzār-ı laṭīf oldu ḳarargāhı

Olup meşḥūdu ki devlet ḳapudānı bu menzilde
Tüfenk endaḫt edüp urmuş sebū ber-vech-i dil-ḫvāhī

Sebū etdirdi naṣb-ı ḳūh daḫi ebʿad hemān ol şeh
Hümāyūn destine aldı tüfenk-i saḥt ü cāngāhı

Ḳılıp perrān ḳurşun çün ʿuḳāb bālā-yı ḳūhsāra
Sebūyu lāne-veş etdi perīşān ẕāt-ı āgāhı

Ḳapudānıŋ nişān-ı nām ü şān ü menzili ol dem
Nişān verdi ʿademden buldu tā kaʿr ü bün-i cāhı

Sebū teşḫīṣ olunmaz menzil-i kesrinde ol şāhıŋ
Kerāmetdir bu emr-i ṣaʿb fikr et ḳudretu’llāhı

Sütūn-ı Kehkeşān bu menzile seng-i nişān olsun
Ki gerdūn pāyedir yoḳdur bunuŋ ems̱āl ü eşbāhı

Hayāt-ı sermediyle Ḥaḳḳ anı etsün ferāḫ-ālūd
Hemīşe şuġl ola gāh ḥaṭṭ ü geh esb ü tüfenk gāhī

Ḳazılsın sikke-āsā mermere ʿĀrif bu ḫoş tārīḫ
Zihī ṭaş dikdi meydān-ı hünerde ālemiŋ şāhı

1226

el-ʿabdü’d-dāʿī Yesārīzāde
Muṣṭafā ʿİzzet ġufira lehumā 

Kaynak