1746’da I. Mahmut Han’ın başkadını Ayşe Kadın (Hacı Kadın) tarafından yaptırılan sebil, zamanla harap olunca, 1830’da II. Mahmut tarafından yeniden yaptırılmıştır.

Hadika’nın kaydına göre bu sebilin üzerinde ahşap bir mektep vardı. Efdalzade tarafındaki kapısından merdivenle çıkılıyordu. Eski yangınların birinde mektep yanmış olmalıdır. (Revnakoğlu’nun İstanbul’u, 1.cilt)

Menbaʽ-ı cûd u himem Sultân Mahmûdü’z-zamân
Bu sebîli eyledi tecdîd ü ihyâ âb iç

Eylemiş cennet-mekân Mahmûd Hân-ı Evvel’in
Baş kadın âlî-cenâbı onu inşa âb iç

Nâgehân âteşle mahv olmuşdu âb u revnakı
Şimdi suyun buldu taʽmîr oldu aʽlâ âb iç

Meşreb-i pâki ola deryâ gibi pür-cûş-ı feyz
Ömr-i Nûh ihsân ede ol şâha Mevlâ âb iç

Ayniyâ dil-dâdedir târîhine mâ’-i hayât
“Bu sebîli kıldı Hân Mahmûd icrâ âb iç”


✶ Medya